Topraksız Tarımın Avantajları

* Topraksız tarımda, Toprağı devre dışı bıraktığımız için, toprağı işleme, yıkama, dezenfekte etme gibi masraflı ve emek gerektiren işlemlere gerek yoktur.
* Tarımsal üretim bütün olarak tarım alanları dışında gerçekleştirilebilir, Örneğin evlerin balkon ve teraslarında gerçekleştirilmesi mümkündür.
* Topraklı tarımda toprakların farklı fiziksel ve kimyasal yapıları nedeniyle gerçekleştirilemeyen üniform üretim, topraksız tarımda, toprak dışında ki koşullar istenilen şekilde düzenlenebildiği için gerçekleştirilebilir.
* Üretim, bitkinin yetişmesi için uygun olmayan çorak, taşlı, tuzlu, çöl ve sığ alanlara da kaydırılabilir.
* Bu yöntemle üretimde besin maddeleri suda erimiş olarak verildiğinden ayrıca ne organik ne de kimyasal gübrelemeye gerek yoktur.
* Topraksız tarımda gübreler yani bitkiye verilen besin maddeleri daha etkin ve daha ekonomik bir şekilde kullanılır.
* Harcanan bitki besin maddeleri daha verimli kullanıldığı için topraklı tarıma oranla daha azdır. Topraklı tarımda görülen yıkama, alt tabakalara sızma ve toprak tarafından tutulma ile ortaya çıkan kayıplar bu sistemde söz konusu değildir.
* Gübreleme yani besin maddelerinin kök ortamında homojen olarak dağılımları söz konusudur.
* Topraksız kültür yöntemiyle yetiştirilen bitkilerden alınan ürün, gerekli besinler yeteri kadar verildiği için daha lezzetlidir.
* Besin maddelerinin dozları ayarlanarak bitkilerin vejetatif yada generatif fazda tutulmaları sağlanabilir.
* Tuzlu sulama sularından yararlanılabilir. Tuzlu sular belli ölçüde iyi nitelikli sulama sularıyla karıştırıldıktan sonra kullanılabilir.
* Bitkiler için su stresi sorunu yoktur.
* Sızma, yıkanma ve buharlaşmadan doğan kayıplar azaldığı için sudan ekonomi sağlanır.
* Topraksız kültür otomasyona uygundur. Sulama, gübreleme otomatize edilerek iş gücünden ekonomi sağlanır.
* Topraksız tarımda kök ortamının pH, tuzluluk, besin maddesi dengesi ve hava su oranı daha sağlıklı bir şekilde ayarlanabilir.
* Topraklı tarımda karşılaşılan potasyum ve kalsiyum eksikliğinden kaynaklanan yumuşak ve kof meyve eldesi söz konusu değildir. Alınan meyveler gayet dolgun ve serttir.
* Bazı topraksız tarım uygulamalarında sera oransal nemini ayrıca yükseltmeye gerek yoktur. O nedenle de oransal nemi arttırıcı önlem almak, düzen kurmak gereksizdir.
* Toprak kaynaklı hastalık ve zararlılar ile yabancı otlar sorun olmaktan çıkar. Sterilizasyon gereken durumlarda ilaç harcamaları çok düşük olur.
* Topraksız tarımda insan sağlığı açısından temiz ürün almak her zaman mümkündür.
* Toprak kaynaklı hastalık ve zararlı sorunu çok az olduğundan kullanılan tarımsal ilaç miktarı düşer. Bu da hem üretim harcamalarını düşürmesi hem de temiz ürün eldesi bakımından büyük önem taşır.
* Bir üretimin arkasından birkaç gün içinde yenisini başlatma şansı vardır.
* Birim alanda ki bitki sayısı arttırılabilir. Topraklı tarımda bitki sıklığını etkileyen faktörler toprak ve ışıktır. Toprak devreden çıktığı için ışığın sorun olmadığı yerlerde sık dikim yapılabilir.
* Topraksız tarım ekim nöbeti zorunluluğunu ortadan kaldırır.
* Erkencilik topraklı tarıma kıyasla daha belirgindir.
* Verim daha yüksektir. Örneğin domateste 15- 75 ton/da’ a yükseltilebilmiştir.
* Topraksız tarımda teknik donanım arttıkça verimde artar.
* Topraksız tarım uygulamaları verim artışına neden olur. Bu tarım şeklinde verimin topraklı tarımdan daha yüksek olmasının temelinde yatan gerçek beslenmelidir. Zira topraksız tarımdaki besleme çok daha bilinçlidir ve amaç bitkinin istediği miktar ve formdaki makro ve mikro besin elementleri bitkinin,günlük dozlar halinde hizmetine sunmaktır.
* Topraktan farklı olan besin solisyonundan örnek almak çok daha kolaydır. Bu durumda topraksız kültüre bir avantaj olarak yansımaktadır. Zira kolay ve hızlı alınan bir örnek gerekli düzeltmelerin daha hızlı yapılmasını sağlayarak bitkilerdeki beslenme il ilgili saplamaların hızla düzeltilmesini mümkün kılmaktadır.
* Topraksız tarımın üreticiye pek çok alternatif sunması bir başka yanıdır. Topraksız kültürde üretici sebze türüne, seranın durumuna parasına bakarak dikey ve yatay kültür ve eğik yüzeyler kültürü gibi katı ortam kültüründen veya su kültüründen birini seçebilir.

Topraksız Tarımın Tarihi

Topraksız yetiştiricilik; M.Ö. Eski romalı ve yunanlıların Mısır, Çin, Babil ve Hindistan’da ; hıyar, karpuz ve diğer sebzeleri kumlu nehir yatağında (agregat kültürü) yetiştirmek için çözülmüş gübre kullanmasıyla başlamıştır. Bu sistem daha sonraları, ‘nehir yatağı yetiştiriciliği’ şeklinde adlandırılmıştır. Sistem, bitki fizyologlarının deneme amacıyla özel bitki yetiştirmeye başladığı dönemde besin kültürü (nutriculture) adını almıştır. Ardından, su kültürü, çözelti kültürü, çakıl kültürü gibi değişik isimler kullanılarak tanımlanmıştır. Topraksız yetiştiriciliğin gelişim tarihçesi aşağıda verilmiştir:

M.Ö. Arabistan, Babil, Çin, Mısır, Hindistan ve perslerde yaz boyunca nehir yataklarında kavun ve diğer sebze yetiştiriciliği için kompost/gübre çözeltisi kullanımı
1452 Bitkiler için gerekli mineraller tespit edildi (Leonardo de Vinci/ Fransa)
1666 Cam viyollerde su içinde bitki yetiştiriciliği (Robert Boyle / İrlanda)
1699 İyon değişimi ile besin absorbsiyonu ( Woodword / İngiltere)
1804 Bitki besleme çalışmaları (Nicholas de Saussere / Fransa)
1850 Kum, kuartz, aktif kömür kültürü (Jean Baussingault/ Fransa)
1860 Su / çözelti kültürü (Sachs ve Knop / Almanya)
1920 Besin çözeltisi formülasyonları (Hoagland/ ABD)
1940 Agregatlar ile durgun hidroponik (Gericke/ ABD)
1945 Besi kültürü (Nutriculture) çalışmaları (Withers ve Withers /ABD)
1960 Besleyici film tekniği (Alan Cooper / İngiltere)
1965 Damla sulama tekniği ( Cornell üni. /ABD)
1970 Aeroponik ( Massantini /İtalya)
1970 Kayayünü (Rockwool) tekniği (Hanger /Danimarka)
1975 Akıcı hidroponik /Farnworth /ABD)
1980 Raceway (Ark) hidroponik (Derin akış tekniği)
1980 Dünyada çok sayıda otomatik ve bilgisayarlı hidroponik çiftliklerinin kurulması
1990 Avustralya, Japonya, Singapur ve Tayvan’ da ev hidroponik sistemleri popüler olmuştur.
1992 Hidroponik tekniklerinin sınıflandırılması ( Mallick / Singapur)

Dünya üzerinde değişik topraksız yetiştiricilik sistemleriyle bitki yetiştirilmesine karşılık, konuyla ilgili önemli araştırmalar 1920 lerde başlamıştır. Ticari topraksız yetiştiricilik sistemlerinin kurulmasına 1940 larda başlanmış ve 1960 larda bu sistemler pazarlanmaya başlanmıştır. Günümüzde dünyanın çoğu bölgesinde çok sayıda ticari hidroponik çiftlikleri bulunmaktadır. Devlet araştırma enstitüleri dışında çok sayıda küçük ve çok uluslu büyük şirketler; Avustralya, Belçika, Danimarka, Hollanda, Japonya, Tayvan ve Amerika’ da bu ticari teknolojiye yatırım yapmaktadır. Günümüzde hidroponik, besin çözeltisi kullanılan yetiştirme yöntemlerinin kullanılan standart bir isimdir. Seralarda yaygınlaşmasının nedeni Bitki yetiştirme ortamı olarak ilk akla gelen topraktır. Ancak özellikle sera yetiştiriliciğinde topraktan kaynaklanan sorunların boyutları,aşağıda açıklanan nedenler ile oldukça büyüktür. Seralarda yetiştiriciliği ekonomik olan bitki türü sayısı azdır. Ayrıca üreticiler yetiştirme ve pazarlama sorunlarından çekindikleri için alışık oldukları türleri yetiştirmeyi tercih etmektedir. Sonuçta aynı toprakta üst üste aynı bitki türü yetiştirilmektedir. Bu durum toprak yorgunluğuna ve toprakta hastalık etmenleri ve nematodları artışına neden olmaktadır. Sera toprakları, örtü altında olduğundan yağmur ve don gibi iklim olaylarının etkisi ile hastalık etmenleri ve zararlıların yok edilme şansına sahip değildir. Ayırca yağmurlar yolu ile toprağın yıkanamaması tuz içeriğinin yükselmesine yol açmaktadır. Sera toprakları sürekli uygun sıcaklık ve nemde tutulduğundan ve yeterince havalanmadığından hastalık ve zararlıların üremesine çok uygundur. Sera topraklarının sağlıklı bir üretim için 4-5 yılda bir değiştirilmesi önerilmektedir. Ancak bir dekar seranın 20cm derinliğindeki kısmının değiştirilmesi düşünüldüğünde bile 200m³ toprağa gereksinim vardır ki bu kadar toprağı bulmak ve taşıtmak olanaksızdır. Topraksız tarım,sözünü ettiğimiz bu nedenlerden dolayı dünyanın değişik ülkelerinde seracılar tarafından yaygın olarak kullanılmaktadır.

Topraksız Tarım Nedir?

TOPRAKSIZ TARIM;
Bu konudaki en genel tanımlamayı Uluslararası Topraksız Tarım Derneği (ISOSC - International Society for Soilless Culture)şu şekilde yapmaktadır:
Sucul olmayan bitkilerin köklerinin besin solüsyonuyla desteklenmiş tamamen inorganik ortamlarda yetiştirilmesi.
Topraksız tarım : Her türlü tarımsal üretimin durgun veya akan besin eriyiklerinde, besin eriyiği sisinde veya besin eriyikleri ile beslenmiş katı ortamlarda gerçekleştirilmesidir. Üretimin doğrudan besin eriyiklerinde gerçekleştirilmesi su kültürü(hidroponik) sulamanın besin eriyikleri ile yapılması koşuluyla perlit ,kum, kayayünü, çakıl, talaş gibi ortamlarda gerçekleştirilmesi katı ortam kültürü olarak adlandırılır. Topraksız kültürün amacı; bitkilerin gelişmesini besin solüsyonu yardımıyla sağlamak, bitkilerin besin madde ve su gereksinimlerini stres meydana getirmeden karşılamak ve bunu abartılı olmayan harcamalarla gerçekleştirmektir.

Topraksız Tarım blogumuz açıldı.

13 Nisan 2010 tarihi itibariyle Topraksız Tarım hakkındaki blogumuz açıldı. Blogumuzda Topraksız tarım hakkında bilgileri bulabileceksiniz. Örnek uygulamalardan, topraksız tarım hakkındaki detaylı bilgilere, deneylere kadar her konu hakkında bu blogda bilgi bulabileceksiniz.